مقدمه:
احیاگرهای دستی که با نام‌های کیسه‌ای دریچه یا کیسه‌های آمبو نیز شناخته می‌شوند، وسایل ضروری هستند که در شرایط اورژانس پزشکی برای کمک به تنفس بیماران استفاده می‌شوند. آنها در مواقعی که تنفس خود بیمار کافی نیست، تهویه مکانیکی را فراهم می کنند و اغلب در شرایطی که لوله گذاری یا تهویه مکانیکی فوراً در دسترس نیست استفاده می شود. در این مقاله، انواع مختلف احیاگرهای دستی موجود، نحوه عملکرد آنها و موقعیت هایی که در آنها بیشتر استفاده می شود را بررسی خواهیم کرد.

انواع احیاگرهای دستی:
انواع مختلفی از احیاگرهای دستی در بازار موجود است که هر کدام ویژگی ها و مزایای منحصر به فرد خود را دارند. رایج ترین انواع آن عبارتند از کیسه های خود باد شونده، کیسه های باد شونده جریان و کیسه های فشرده سازی دستی. کیسه های خود باد شونده متداول ترین نوع هستند و به گونه ای طراحی شده اند که هنگام فشرده شدن به طور خودکار باد شوند. کیسه های با جریان جریان برای باد کردن نیاز به جریان ثابت اکسیژن دارند، در حالی که کیسه های فشرده سازی دستی با استفاده از یک پمپ دستی باد می شوند.

احیاگرهای دستی چگونه کار می کنند:
احیاگرهای دستی با ایجاد فشار مثبت در ریه‌های بیمار، وارد کردن هوا به مجاری هوایی و ریه‌ها عمل می‌کنند. کیسه به یک ماسک یا لوله داخل تراشه متصل می شود و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به صورت دستی کیسه را فشار می دهد تا اکسیژن را به بیمار برساند. کیسه باید فشرده شود و سپس اجازه داده شود تا دوباره باد شود تا هوا وارد ریه های بیمار شود. این روند تا زمانی که تنفس بیمار تثبیت شود تکرار می شود یا می توان آنها را انتوبه کرد یا به تهویه مکانیکی منتقل کرد.

هنگامی که از احیاگرهای دستی استفاده می شود:

احیاگرهای دستی معمولاً در شرایط اضطراری مانند ایست قلبی، ایست تنفسی و شوک استفاده می شوند. آنها همچنین در هنگام حمل و نقل استفاده می شوند